Φαινόμενο της πεταλούδας...

Αν μια πεταλούδα κουνήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα λέει το φαινόμενο της πεταλούδας.
Παρατηρώ όλα αυτά που συμβαίνουν σε τούτη την χώρα τα τελευταία χρόνια και προσπαθώ να καταλάβω και να επαναπροσδιορίσω στο μυαλό μου δυο λέξεις: δημοκρατία και δικαιοσύνη. Προσπαθώ να δω πως και που εφαρμόζονται και που όχι. Προσπαθώ να καταλάβω τι φταίει και όλοι θέλουν να είναι δικαστές και να δικάζουν. Προσπαθώ να τις δω με βλέμμα μικρού παιδιού απαντώντας και σε ερωτήσεις του τύπου: «μπαμπά, τι θα πει δημοκρατία» οι οποίες με φέρνουν σε δύσκολη θέση γιατί φοβάμαι μην πάρω καμία απάντηση του τύπου: «μα μπαμπά πέρσι τέτοιον καιρό οι αστυνόμοι σκότωσαν ένα μικρό παιδί που πήγαινε σχολείο».
Βλέπω δημοσιογράφους που νομίζουν ότι είναι δικαστές, και δικάζουν πρόχειρα στις 2ωρες εκπομπές τους. Βλέπω δικαστές που νομίζουν ότι είναι δημοσιογράφοι. Βλέπω δικηγόρους που πιστεύουν ότι μπορούν να γυρίσουν την γη ανάποδα.
Βλέπω αστυνομικούς να πυροβολούν μαθητές. Να γίνονται δικαστές. Να βγάζουν την απόφαση από μόνοι τους και στο τέλος να εκτελούν (μεταφορικά ή κυριολεκτικά) την ποινή που οι ίδιοι αποφάσισαν

Δίκη
Δικαιοσύνη
Δικαστής
Δικηγόρος
Αστυνόμος
Τάξη
Δικαίωμα
Ελευθερία

Περιστατικό. Σε υπόδειξη αστυνομικού σταματάω στο δρόμο. Είμαι με την μηχανή. Οι παραβάσεις μου δύο τον αριθμό. Το ποσό 420€. Δεν μιλάω, άσχετα αν μέσα μου μοιάζω με χειροβομβίδα, αλλά δεν είναι και του χαρακτήρα μου το κλάψιμο. Το όργανο εκτίμησε λέει την στάση μου αυτή και μου κάνει «σκόντο». Με γράφει μόνο για το ένα παράπτωμα.
Ξαφνικά η όλη ιστορία αλλάζει. Ένας παραβάτης του νόμου. Ένα όργανο του νόμου όπου διαπίστωσε την παράβαση και βάση νόμου πρέπει να εφαρμόσει την ποινή που προβλέπεται. Ο οποίος όμως, ξαφνικά χρίζει τον εαυτό του δικαστή, αναιρεί τον νόμο ή καλύτερα παίρνει τον νόμο στα χέρια του, και αποφασίζει πως πρέπει να πληρώσω λιγότερο. Και στο τέλος, αντί να μας θίγει η συμπεριφορά του συγκεκριμένου αστυνομικού, κοιτάμε το τομάρι μας, και είμαστε ευχαριστημένοι γιατί από 420€ θα πληρώσουμε μόνο 170€.
Μετά σε άλλη περίπτωση --μπορεί και ο ίδιος μπάτσος-- γίνεται ξανά δικαστής και αποφασίζει πως πρέπει να σηκώσει το όπλο του και να τερματίσει την ζωή του νεαρού που έχει απέναντι του. Τον δίκασε από μόνος του. Σαν να ζούμε στο Far West και καθαρίζουμε τις διαφορές μας με τα όπλα. Αλλά ακόμα και τότε υπήρχαν αξίες, δεν σκότωναν πισώπλατα και δεν πυροβολούσαν άοπλους.
Στη χώρα που γέννησε την δημοκρατία και την δικαιοσύνη, πόσο δύσκολο είναι τελικά να κάνει ο καθένας την δουλεία του! Ο δικαστής να δικάζει. Ο αστυνόμος να αστυ-νομεύει. Ο δημοσιογράφος να γράφει τα του δήμου, αντικειμενικά, ανεπηρέαστος, αφήνοντας τον λαό να βγάλει το συμπέρασμα του και τους δικαστές να κάνουν την δουλεία τους!
Κατά το φαινόμενο της πεταλούδας λοιπόν, την επόμενη φορά που θα σας σταματήσει αστυνομικός για να σας δώσει κλήση, μην του επιτρέψετε να γίνει δικαστής! Μπορεί να σώσετε την ζωή κάποιου!