7/2/09

Ding Dang...



Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι

ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι

Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...

8 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

σαν ξωκλήσια ερημωμένα
ξεχασμένα...

το είπα
αλλά δεν ξορκίζεται
τόσο εύκολα...

να έχεις όμορφη Κυριακή
και δυνατή

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ.ΚΡΥΒΕΙ ΤΟΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΕΣΑ ΤΟΥ.

Mikros Alitis είπε...

Η μοναξιά είναι που με τρομάζει περισσότερο...

Νατασα είπε...

Χτυπάς όλο φλέβα …ουφ
Άντε καλησπέρα και … ανέβασε μας λίγο!

Root είπε...

@ Φαιδρα Φις... καλή μου,

την καλησπέρα μου θερμή.

Root είπε...

@ JK O SKROYTZAKOS...

Την καλησπέρα μου και σε σένα.
Καλώς ήρθες απο τα μέρη μου.

Root είπε...

@ Mikros Alitis...

Δυστυχώς, η μοναξιά της 3ης ηλικίας δεν είναι επιλογή.

Root είπε...

@ Νατασα...

Την καλησπέρα μου και σε σένα κοπελιά. Οχι άλλες φλέβες...