Τα τελευταία χρόνια έρχομαι όλο και πιο συχνά σε σύγκρουση με τα πιστεύω μου και τις αντιλήψεις μου πάνω σε πολλά θέματα και καταλαβαίνω ότι τα στερεότυπα που έχω στο κεφάλι μου είναι παρά πολλά. Προσπαθώ να αναθεωρήσω και να δω τα πράγματα από μια άλλη πλευρά, εγκαταλείποντας το "Marble House" που ζω, με τους ψιλούς τοίχους, που με απομονώνουν πολλές φορές φορές από την πραγματικότητα. Προσπαθώ να δω μέσα από το παράθυρο που έχω ανοίξει στον μαρμάρινο αυτόν τοίχο και βλέπω ένα χαμόγελο και μια ηρεμία στο πρόσωπο της και μια γαλήνη στο δικό σου. Τι άλλο πρέπει να δω για να γκρεμίσω αυτόν τον τοίχο...
Σε ευχαριστώ Me:Moir που μας έδωσες το χρόνο που χρειαζόμασταν.
** To video για σένα.
Σε ευχαριστώ Me:Moir που μας έδωσες το χρόνο που χρειαζόμασταν.
** To video για σένα.
1 σχόλιο:
Πραγματικά δεν έχω λόγια.
Θα σου πω μόνο πως από πολύ μικρή ήθελα να έχω έναν μεγάλο αδελφό.
Και πως μπορώ με βεβαιότητα πλέον να δηλώσω "all i ever wanted / all i ever needed / is here / in my arms"
Εγώ σε (σας) ευχαριστώ.
Από καρδιάς.
Δημοσίευση σχολίου